Bauke van de Brandaris

Jan Machiela, 48 pag. 2024

Er was eens een speelse en nieuwsgierige vuurtoren genaamd Bauke op het prachtige eiland Terschelling. Gemaakt van de overgebleven 'geeltjes' van de beroemde Brandaris. Bauke is niet zomaar een vuurtoren, hij houdt ervan om kinderen rond te leiden en hen de bijzondere plekjes van het eiland te laten zien. Maar het allerliefste vertelt hij spannende verhalen over Terschelling. Dus, wat zeg je ervan? Kom je mee op avontuur en ontdek je samen met Bauke alle mooie en bijzondere dingen van Terschelling? 

Coen en zijn zusje Suus gaan voor het eerst naar Terschelling. Al in Harlingen zien ze Bauke door de verrekijker naar hen zwaaien.
Eenmaal op het eiland staan ze al snel oog in oog met Bauke, hun vriendje op Terschelling.

‘Waarom heb je eigenlijk een pet op?’, vroeg Coen aan Bauke. ‘Dat is geen pet, lachte Bauke, dat is een tep.’ ‘Een wat?’, riep Suus verbaasd.
‘Is dat iets Terschellings of is dat iets speciaals dat bij een vuurtoren hoort?’
‘Nee hoor,’ schaterde Bauke het nu uit, ‘dat is gewoon een pet, maar dan achterstevoren.’ Coen kon er ook om lachen.
‘Haha’, zei hij, ‘maar nu weet ik nog steeds niet waarom je die ’tep’ altijd op hebt.’
‘Omdat mijn lampje best fel is en mensen op zee mij anders kunnen verwarren met de grote vuurtoren.’ Bauke tilde zijn tep een klein beetje op en Coen en Suus deden meteen hun armen voor de ogen. ‘Zooo, dat is bijna zo fel als de zon’, zei Suus. ‘Doe die tep maar weer gauw naar beneden.’